بررسی سبک های مدیریت تعارض و رهبری مدیران تربیت بدنی استان مازندران

هدف پژوهش بررسی و مقایسه سبک های مدیریت تعارض و رهبری مدیران تربیت بدنی آموزش و پرورش و مدیران ادارات تربیت بدنی استان مازندران بود.جامعه آماری این پژوهش مدیران ادارات تربیت بدنی به تعداد 17 نفر و مدیران تربیت بدنی آموزش و پرورش به تعداد 32 نفر تشکیل می شد.ابزار تحقیق شامل پرسشنامه استاندارد سبک رهبری لوتانز و پرسشنامه استاندارد سبک مدیریت تعارض پوت نام [1] و ویلسون [2] به ترتیب با اعتبار 89%= و 87%= بود.برای تجزیه و تحلیل یافته های این پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی استیودنت در سطح (p‹0.05) استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که سبک های مدیریت تعارض مورد استفاده هر دو گروه به طور مشترک به ترتیب شامل  سبک تشریک مساعی، مصالحه ، مدارا بود که تفاوت معنی داری بین آمها مشاهده نگردید. اما سبک های احتراز و تسلط در مدیران تربیت بدنی به ترتیب ازاولویت بعدی برخوردار بود، در حالیکه در مدیران تربیت بدنی آموزش و پرورش سبک های تسلط و احتراز اولویت های بعدی را تشکیل می دادند. سبک های رهبری مورد استفاده هر دو گروه به طور مشترک به ترتیب شامل سبک سازمان گرایی و سبک انسان گرایی بود. با اینکه سبک سازمان گرایی در هر دو گروه سبک غالب بود ولی بین سبک سازمان گرایی این دو گروه تفاوت معنی داری در داشت(p‹0.05). بین سبک سازمان گرایی و سبک های مدیریت تعارض در مدیران تربیت بدنی آموزش و پرورش رابطه معنی داری وجود نداشت؛اما در سبک رهبری انسان گرایی رابطه معنی داری در با سبک تشریک مساعی وجود داشت(p‹0.05). همچنین در مورد مدیران ادارات  تربیت بدنی  نه فقط بین سبک سازمان گرایی و سبک های مدیریت مصالحه در(p‹0.05) رابطه معنی داری وجود دارد ،بلکه در سبک رهبری انسان گرایی رابطه معنی داری با سبک تشریک مساعی(p‹0.05)، و با سبک مصالحه (p‹0.01) و سبک مدیریت مدارا در (p‹0.01) مشاهده گردید. این پژوهش رابطه معنی داری بین سبک مطلوب رهبری (انسان گرایی)با سبک های مطلوب مدیریت تعارض ( سبک تشریک مساعی(p‹0.05)، سبک مصالحه(p‹0.01) ، و سبک مدارا(p‹0.01))نشان داد. [1] L. L .Putnam [2] C.Wilson